πως την παλευεις την μοναξια ...

το χειροτερο μου ειναι η μοναξια , τοσο μονος ... τοσο κενο... και να μη μπορεις να το μοιραστεις με ολους ... τι να τους πεις , γιατι να τους μαυρισεις την ψυχη ..

το ειπες σε 5-6 γνωστους κολλητους ... αλλα ματεα περιμενες ενα τηλεφωνο να χτυπησει , θα μου πεις και αυτοι σε δυσκολη θεση ειναι , τι να παρουν να πουν ....

αλλα αυτη η μοναξια , η μοναξια της αρωστιας δεν πολεμιεται με τιποτα ... το ξεγελας το ξεπερνας και μολις ερθει η ωρα να παρεις τα φαρμακα , σου δινει μια στο κεφαλι και σε βουλιαζει παλι μεσα της ...


μονος ... εδω να χτυπαω μερικα πληκτρα , να περιμενω , τι να περιμενω δε ξερω ...

τα φαρμακα σε κανουν καπως , νιωθεις παραξενα , δεν θες να κανεις τιποτα , το κεφαλι παει να σπασει ... το στομαχι ειναι ανακατεμενος ο ερχομενος ... ζαλι ... και ομως οι σκεψεις δε σταματανε , κλεινες τα ματια αλλα δε μπορεις να κοιμηθεις , θες να σταματησεις να σκεφτεσαι αλλα δε μπορεις ...

και η μοναξια εκει διπλα σου ... γιατι να εισαι τοσο μονος , γιατι να μην υπαρχει καποιος διπλα σου αυτες τις δυσκολες ωρες ... μονος για αλλη μια φορα μονος ...

μονος ετρεχες πριν απο χρονια 20 χρονων να κανεις τις ακρινοβολιες σου , καθε μερα 40 μερες ... 40 μερες μοναχικου περιπατου να πας και να ερθεις ... μονος και τοτε χωρις κανεναν στο κρεβατι διπλα ... τοτε το αντεξες , τωρα δε το αντεχεις , ισως οι αντοχες εχουν μεινει καπου εκει στους περιπατους , στους ανεμελους λογω ηλικιας , στους χαλαρους λογω ηλικιας ... ειχες ογκο στον εγκεφαλο και εβλεπες την θεραπεια της ακτινοβολιας ως ευκαιρεια για περιπατο ... απιστευτο ... που εχει παει ολη αυτη η δυναμη σου ρε φιλε ... που εχει παει ολη αυτη η αντοχη ... δες το ξανα ετσι ...


δεν αντεχω ωρες ωρες ... το κεφαλι παει να σπασει ...

εγινε επισημο , οι μασκες επεσαν ...

οι μασκες επεσαν ... απο την παρακευη επισημα καρκινοπαθης ... πηραμε την πρωτη δοση χημειοθεραπειας ... καλα ηταν , ησυχα ... λιγο ... τεςπα



ειναι παραξενο , δε ξερω , απο τα δυσκολα στα ευκολα , απο το μεγαλο κακο στο λιγοτερο κακο ... τελικα η διαγνωση ειναι λεμφωμα χαμηλης κακοηθιας , αντιμετωπισιμο ειπαν ολοι , μπορει να εμφανιστει εκ νεου αλλα οπως ειπαν θα ειναι παλι κατι ιδιο δεν θα ειναι κατι αλλο και θα ειναι εκ νεου αντιμετωπισιμο ...

καποιος μου ειπε σταματα να στεναχωριεσαι και να χαιρεσε που εχεις κατι τετοιο , εννοωντας ο ανθρωπος οτι δεν ειμαι στα χειροτερα , αλλα πως να χαρω ρε παιδια ... δε ξερω πως να χαρεις που εχει κατι τετοιο για το υπολοιπο της ζωης , με εξετασεις εφορου ζωης και με τον φοβο ... δε ξερω ... το παλευω ακομη ...

τι να πρωτο παλεψεις ... το καλο ειναι οτι στο παπανικολαου ολα τρεξαν γρηγορα , οι γιατροι ηταν παρα πολυ καλοι σε συμπεριφορα αρχικα που ειναι σημαντικο και ολοι μου σταθηκαν ... ενα μηνα και μερικες μερες μετα την πρωτη αξονικη ξεκινησα την θεραπεια ...


ας περιμενουμε τα καλυτερα ...